Ik denk dat dit toch wel de module is waar ik het meest tegenop zag.
Omdat ik dacht dat ik dit veruit de moeilijkste zou vinden.
Begin september 2022 werd de module online ‘open’ gegooid en kon ik zien waar en wanneer de lessen plaats zouden vinden. En welke andere deelneemsters er zouden zijn! Dat beloofde een gezellige reünie met de meiden van de vorige module van begin dit jaar.
De module bestaat weer uit drie lesdagen met twee lessen op een dag.
Voordat de eerste les begint lees ik de introductie pagina. Ook zie ik hier de opdrachten die ik zelf moet maken en mee moet nemen naar de les.
De paniek schiet me meteen naar de keel. Ik sta erom bekend graag het ‘beste meisje van de klas’ te willen zijn, maar zie mijn kansen hier klein worden:
‘Lees 6 hoofdstukken die te maken hebben met bloed, circulatie, luchtwegen en ademhaling.’
Joe!
Ik sla het boek open en val meteen in leerstof met rode en witte bloedcellen, beenmerg, plasma en bloedplaatjes. Say whuuuut?!
Tot zover dus mijn medische basiskennis.
Ik zit hier naast me met een boek genaamd ‘Anatomie, fysiologie en pathologie’.
In de volksmond beter bekend als: Waar ligt het, hoe werkt het en wat kan op welke manier ziek worden.
Ik moest denk ik wel 4x dezelfde bladzijde lezen en dan nog had ik het idee dat ik niet oppikte wat ik zojuist had gelezen. Ik kwam dan ook zeker even terug op de woorden ‘ik pak het best snel op allemaal’. Maar na verloop van tijd had ik ook wel door, dat ik mezelf niet altijd de rust gunde om op een logische manier naar de lesstof te kijken.
En wat viel me op? Er kwamen steeds meer dingen naar boven van vroeger van de biologieles van de middelbare school. Ja, echt. Want toen ik mij eenmaal door de bloedcellen heen worstelde; kwam de grote bloedsomloop, de kleine bloedsomloop en de werking van het hart.
De puzzelstukjes vielen steeds meer op hun plek en door de afbeeldingen erbij kreeg je een goed beeld van zuurstofarm- en rijk bloed.
Had mij dit een half jaar geleden gevraagd en ik had gezegd ‘mij nie bellen’. Maar als je dan toch steeds meer een stukje herkenning krijgt, wordt het makkelijker omdat je de linken legt. Want als je eenmaal de ‘A’ hoofdstukken ‘Anatomie en fysiologie’ hebt gelezen, volgen daarna hoofdstukken ‘B’ over hetzelfde onderwerp: de pathologie. (Ziekteleer)
Dus heb ik net gelezen over hoe dingen werken en logisch verbonden zijn; leer ik daarna hoe het ziek kan worden, welk ziektebeeld erbij past…en dat er letterlijk in het boek staat dat mijn opa door ‘donderslag bij heldere hemel’, zonder enige aanleiding of waarschuwing van tevoren, is komen te overlijden.
Zie daar dus het herkenbaar pijnlijke stukje.
Ik ben nog maar een jonkie, en heb (gelukkig) nog maar weinig verlies geleden. Niet dat wat ik las, persoonlijk verder iets te maken heeft met mijn opa, maar omdat ik nu begrijp wat er gebeurd is waardoor hij doodging. En toch ook niet. Ik begrijp niet hoe dit zonder aanleiding bij een ijzersterke en kerngezonde man van pas begin 70 kon gebeuren. Ook al lees ik het net in mijn boek.
Ik begrijp nu meer dan ooit het onbegrip en boosheid van nabestaanden. Daarmee omgaan zal soms even moeilijk zijn in dit beroep. Maar doordat ik ook nabestaande ben, zal ik ook daarin mijn weg leren te vinden.
